Zijn we een ontvangende gemeente of een gemeente die de grenzen aangeeft? Die vraag klonk op de eerste avond van de doopsgezinde studiedagen in Dopersduin van 9-11 februari jl.. Henk Stenvers liet twee beelden zien waar Dopersduin zich over had gebogen tijdens een bezinningsdag.

Het ene beeld had een duidelijk omlijnd kader, zoals te herkennen aan gemeente-zijn op basis van lidmaatschap. Het tweede beeld had een stip in het midden die allerhande pijltjes op zich zag afkomen. Het beeld voor een visie of kern van de gemeenschap die open staat voor de verbinding van anderen daarmee. Een beeld waarin men bereid is te ontvangen of waarbij men openstaat voor verwondering over wat een ander in relatie tot die visie meebrengt; een open beeld zonder een duidelijke begrenzing.

Waar herkennen wij onszelf in?

De vraag naar identiteit stond zaterdagochtend opnieuw centraal. Fernando Enns haalde de Duitse theologe Dorothee Sölle aan. Voor haar zijn drie elementen van belang voor de vorming van een geloofsgemeenschap: 1. theologie, 2. traditie en 3. context. Deze drie zijn steeds met elkaar in gesprek, elke keer weer opnieuw. Dat maakte dat de aanwezigen uitgenodigd werden hier zelf over te denken, hoe deze drie elkaar afwisselen. En om de cirkel breder te trekken of door van een ander te leren ontvangen – als de context waarin je leeft – de vraag om er met elkaar over te spreken bij de koffie, aan de maaltijd of tijdens een wandeling. Ofwel: ook de a(A)nder te ontvangen?

De uitdaging was niet zozeer het formuleren van antwoorden. De uitnodiging zat in het samen vieren tijdens de ochtend- en avondvieringen en het deelnemen aan workshops over polarisatie, doperse kerkgeschiedenis, rouwen over de kleiner wordende gemeenten en vormen van ethisch christelijk handelen, zoals het thema ‘samen vieren en leren’ al aangaf. Maar zat de uitdaging naast het vieren en leren ook niet in het vormen van een leef- of geloofsgemeenschap met elkaar dat weekend? En vervolgens te ervaren hoe het geheel van vieren, leren en het vormen van een gemeenschap een kernwaarde of bron blijkt en de aanwezigen raakte.

Geraakt-zijn als terugkerend thema of kernwaarde …

Dat hoorde je terug; dat velen geraakt waren. Door al die geraaktheid heen klonken zinnen als: ‘niet eerder in mijn ouder wordende leven heb ik met zoveel mensen de maaltijd van enigheid gevierd’; ‘dat één van de voorgangers eerst moest knielen om het maandje met brood van het kleine tafeltje te nemen om vervolgens te kunnen delen’; ‘dat in de stilte waarin men een glimp van God kon delen de gedragen stilte juist sprak’; ‘dat er kinderen in kinderwagens lagen en ouderen met hun rollator aanwezig waren’ – en alle leeftijden er tussenin; ‘dat er gelachen kon worden’; ‘dat gesprekken en ontmoetingen verder gingen bij de bar’; ‘dat iedereen in het groepje delen kon waar voor hen een thuis was of wat zo raakte aan de gemeente waar ze zich thuis voelen’. En zo meer.

Doopsgezinde Studiedagen 2025

Dat alles en nog meer maakt dat volgend jaar, begin maart, de tweede editie van deze Doopsgezinde Studiedagen gepland staat. Een inspirerende samenwerking tussen Dopersduin, het Doopsgezind Seminarium en de ADS.  Om alvast te noteren.