‘Waarom ligt er zand op de grond?’ Deze vraagt klinkt volop wanneer kinderen van de basisschool de Vermaning van Krommenie bezoeken.

Vol aandacht luisteren naar wat er allemaal te vertellen is over de Vermaning, de geschiedenis en de geloofsgemeenschap. Ook kunnen ze nauwelijks hun vragen inhouden wanneer ze daarvoor uitgenodigd worden. ‘Waarom ligt er zand op de grond?’ of ‘Wat betekenen die borden?’, borden die in de oude kerkenraadsbanken hangen om eerder de liednummers en de verzen aan te geven.

Ze hebben dan al even geluisterd naar een verhaal over de Vermaning als schuilkerkje. Sommigen zijn, nadat ze hun fiets hebben geparkeerd de trappen opkomen van ‘dat groene pakhuis uit 1703’ , echt helemaal verwonderd dat er een ruimte is met banken, stoelen, een tafel en orgel achter de zware houten deur.

Wanneer zij hun gele hesjes wat uit hebben gedaan en de tas hebben neergezet, hoewel sommigen liever op de stoel i.p.v. in het zand, luisteren ze vol aandacht. Zowel over de geschiedenis van de Vermaning die na de brand in Krommenie in 1703 is gebouwd, hoe de mensen er altijd samenkwamen, eerder met hun stoofjes waarvoor het zand zo handig was en hoe ook nog steeds mensen samenkomen rondom die grote Bijbel die daar dan staat en voordat de dienst begint eerst een licht wordt ontstoken.  

Ook tijdens het bezoek mag één van de kinderen het licht ontsteken. Soms is het een hele klus om één iemand ervoor te vinden, omdat ze bijna allemaal wel de kaars willen laten branden.

Eenmaal na het verhaal, maar ook tussendoor, klinken de vragen volop: over de duif aan het plafond – en horen ze zo over vrede als een woord dat betekenis wil vinden in de doopsgezinde gemeenten; over de collectezakken die er hangen – en zo horen over de collectedoelen die we iedere zondag hebben voor mensen in onze samenleving en de wereld waarin wij leven; over de preekstoel, die we niet meer gebruiken – en zo horen over de gelijkwaardigheid van iedereen vanuit het doopsgezind gedachtengoed.

De toppers wanneer ze zelf op onderzoek uitgaan? Het balkon boven met het orgel en de preekstoel. Voor dat laatste staan ze in de rij …

Het zijn fijne en waardevolle ochtenden. Naast de Vermaning ontvangen diezelfde vrijdagochtenden ook de andere kerken in Krommenie de leerlingen, de Petruskerk, de Nikolaaskerk en de Oud Katholieke Kerk. Een mooie traditie van de Raad van Kerken Krommenie-Assendelft. Op naar volgend jaar!

Tekst: Margarithe Veen