Ach, die arme ezel

Er stond een ezel in de Vermaning op zondag 2 april. Maar ach, zijn ene oor ontbrak, daar zat nu een verband op. Jong en oud vond het zielig. Maar… ook al was onze ezel dan gehavend en lijdend,  we waren wel blij met hem.  Want Jezus kwam op een ezel Jeruzalem in.  Daardoor wisten de mensen toen al dat Jezus de Messias was,  zo hoorden we in de preek van Margarithe Veen.  Ook vele eeuwen later heeft dat indruk gemaakt. Zelfs zozeer dat in 1917, toen de Engelsen Jeruzalem veroverden, hun generaal afstapte en niet te paard de stad in durfde omdat Jezus ooit op een ezel was gekomen. 
De kinderen vonden het allemaal prima.  Zij versierden naar hartenlust hun Palmpasenstokken en waren vooral blij om dat te laten zien.  Twee van de versierde stokken gingen naar afwezige gemeenteleden, de andere gingen mee naar huis om dit mooie verhaal niet te vergeten.