‘Waar kom jij je bed voor uit?’ Zo vertaalde Jennifer Delano de vraag ‘Wat bezielt ons?’ naar haar eigen leven. Vervolgens gaf zij in de goed bezochte ‘generatiedienst’ van 4 februari een persoonlijk antwoord op deze vraag. ‘Stel je je eigen doelen in het leven, waarbij succes, aanzien en verdienste een rol spelen, of… laat je je bij je doelen liever door God leiden?’ Toen ze eenmaal dat laatste ontdekt had, kwam er meer voldoening in haar leven. Inmiddels organiseert ze met veel plezier Business Alpha-cursussen en leert ze Arabisch.
De tweede inleider in deze dienst was Mia Krommenhoek, elfde generatie in de Doopsgezinde lijn van haar vaders kant. Dat Doopsgezinde zit in haar genen, zo vertelde zij. Een groot en belangrijk deel van haar leven heeft zich afgespeeld in Doopsgezinde kringen. Ze heeft zich er zelf ook zeer actief voor ingezet, en dat heeft haar veel inspiratie en energie gebracht. Het ‘bij de gemeente horen’ is nog steeds haar lust en haar leven, en meer dan dat.
Als derde sprak Jonathan van der Sluis die een drukbezette baan in het onderwijs combineert met het fractielidmaatschap van Groen Links in Zaanstad. ‘Als je zo druk bezig bent, verdwijnt uit het zicht waarom je dat allemaal doet.’ Zo was zijn ervaring. Totdat hij in de politiek in aanraking kwam met het gegeven van de rechtspositie van de natuur. Dat bracht hem inspiratie die weer bij zijn inzet aanhaakte.
Tussen al die inleidingen door dansten en speelden (klein)kinderen in het zand of waren creatief bezig aan de kliederkerktafel. De volwassenen gingen uiteen in drie groepen om over het ingebrachte na te praten. Zo kwam in één van de groepen de vraag naar boven of we God wel eens missen. Zeker! Ieder kon daarover meepraten. Maar wat dan, vooral als je in de misère zit? Welnu, als je dan kan leunen op je broeders en zusters in de gemeente, dan is dat een enorme rijkdom. In de Doopsgezinde Gemeente, daar voelen velen zich als een vis in het water. In een van de andere groepen werd gesproken over het vrijer spreken over God, onze schaamte voorbij. Zo kan je ook bidden voor je klanten, en daarover spreken.
Uiteraard werd er ook over de natuur verder gesproken. Als je die zo om je heen ervaart en ziet, dan word je er meer een onderdeel van, even kwetsbaar als die omgeving. Op onze wereld zijn diverse inheemse Godsdiensten ons hierin tot voorbeeld.
Maar wat ons vooral van deze dienst bijblijft, is die dynamiek en de ontmoeting. Wat fijn om in kleinere groepen zo over je geloof te spreken. En wat fijn om hier ook input van anderen bij te hebben, om met jong(er) en oud zo samen te zijn. De sandwiches bij de koffie smaakten goed en deden ons nog meer verbroederen en verzusteren. Totdat het twaalf uur werd, ‘hooitijd’ zo werd gezegd: opstaan en verder gaan. Voor weer anderen die ook in de Verrassing kwamen lunchen. Zo’n dienst: die smaakt naar meer!
